Kategori: Kadıköy Travesti

Kadıköy Travesti Topluluğu: Renklerimizle Bir Aradayız!

Bizler, Kadıköy’ün sokaklarında yürürken kim olduğumuzu saklamak zorunda kalmayan, birbirimize sıkı sıkıya bağlı bir aileyiz. 2025’e adım attığımız şu günlerde, tek bir hayalimiz var: Herkesin kendini özgürce ifade edebildiği, güvende hissettiği ve eşit kabul gördüğü bir Kadıköy.

İçerikler

“Bu Sokaklar Hepimizin” Diyoruz!

Kadıköy’ün çınarlı parklarında kahvelerimizi yudumlarken, sahilde martılara simit atarken, aslında bir mesaj veriyoruz: “Buradayız ve buradayız!” Kimimiz sanatla, kimimiz aktivizmle uğraşıyor; kimimizse sadece komşusuna gülümsemenin gücüne inanıyor. Ama hepimiz, bu semtin rengârenk dokusunu korumak için çabalıyoruz. Geçen yıl düzenlediğimiz “Renklerle Dayanışma” festivalinde, travesti arkadaşlarımızın el emeği takılarını sattığı stantlar, yerel esnafın desteğiyle dolup taşmıştı. İşte tam da o an, “Kadıköy bizimle daha güzel” dedik.

Güvenli Bir Liman: “Evimiz” Kadıköy

Biliyoruz ki, bir kafede oturup muhabbet ederken, otobüste el ele tutuşurken bile gözler üzerimizde olabiliyor. Ama yılmıyoruz. Çünkü bu semtin bize kucak açan esnafı var: Moda’daki kitapçı, bizim için ayrılmış raflara LGBTQ+ eserleri yerleştiriyor; Yeldeğirmeni’ndeki berber, travesti müşterilerine “Hoş geldin” derken hiç tereddüt etmiyor. Dayanışma ağlarımızla, birbirimizin arkasındayız. Geçen ay, genç bir travesti arkadaşımız iş bulma sürecinde zorlanınca, topluluk olarak ona mentorluk yaptık. Şimdi o da başkalarına ışık oluyor.

2025’te Daha Güçlü, Daha Görünürüz!

Bu sene’de, hedeflerimiz büyük:

“Görünür Olmak” İçin Sanat: Sahne sanatları atölyelerimizde, travesti bireyler kendi hikâyelerini anlatıyor. Haziranda sahneleyeceğimiz “Kimliklerimizle Varız” oyunu, Kadıköy Halk Eğitim Merkezi’nde ücretsiz olacak.
Gençler İçin El Uzatmak: Lise ve üniversitelerde “Farkındalık Buluşmaları” düzenliyor, gençlere “farklılık” değil, “zenginlik” olduğumuzu anlatıyoruz.
Dayanışma Sofraları: Her ayın ilk pazarı, Moda Pier’de buluşup yemeklerimizi paylaşıyoruz. Vegan börekler, annelerimizin tarifleri… Soframıza herkes davetli!

Son Söz: Kadıköy’ün Ruhu Biziz!

Kadıköy’de bir akşamüstü yürürken, rengârenk saçlarıyla gülümseyen birini görürseniz bilin ki o bizden biri. Belki de sizin için küçük, bizim için dev bir adım atmıştır. Çünkü bu semtin taşları, özgürlük haykırışlarımızla ısındı. 2025’te daha çok el ele, daha çok gürültülü kahkahalarla… Çünkü burası Kadıköy: Hepimizin evi.

#KadıköyEşitlikİçin
#RenklerimizleGururDuyuyoruz

#	Mahalle Adı
1	Acıbadem Mahallesi
2	Bostancı Mahallesi
3	Caddebostan Mahallesi
4	Caferağa Mahallesi
5	Dumlupınar Mahallesi
6	Fenerbahçe Mahallesi
7	Fikirtepe Mahallesi
8	Göztepe Mahallesi
9	Hasanpaşa Mahallesi
10	Koşuyolu Mahallesi
11	Kozyatağı Mahallesi
12	Merdivenköy Mahallesi
13	Moda Mahallesi
14	Osmanağa Mahallesi
15	Rasimpaşa Mahallesi
16	Sahrayıcedit Mahallesi
17	Zühtüpaşa Mahallesi

Kadıköy Travesti Modeller: Bir Sokak Lambasının Altında Başlayan Hayatlar

Kadıköy… Hani bazı yerler vardır ya, sadece bir semt değildir. İnsan ruhunun da bir köşesidir sanki. İşte Kadıköy öyle bir bölge. Moda’nın deniz kokan sokaklarında yürürken, bazen hiç tahmin etmediğiniz bir anda, hayatınıza dokunan bambaşka bir hikâyeyle karşılaşırsınız. Tıpkı travesti modellerin sessiz ama bir o kadar güçlü hikâyeleri gibi.

Onları görmüşsünüzdür belki. Rengârenk saçları, özgüvenli adımlarıyla Bahariye Caddesi’nden geçerken… Ama ne yazık ki çoğu kişi sadece görünüşe odaklanıyor. Oysa her birinin içinde bambaşka fırtınalar kopuyor.

“Modellik mi? Kimse kolay vermedi bize o ünvanı…”

Travesti modellerin en büyük savaşı, kendi bedenlerinde, toplumun bakışlarında ve aynanın karşısında başlıyor. Çünkü “travesti” olmak başlı başına bir mücadele zaten. Hele ki modellik gibi dış görünüşe dayalı bir sektörde yer almak… Kolay mı sanıyorsunuz? Bir cast ajansına girip, “Ben buradayım” diyebilmek, bazen yıllarca süren inkârların ve gözyaşlarının ardından gelebiliyor.

“O Kafelerde Bizi Görenler Hep Merakla Bakar… Ama Sorar mı? Hayır.”
Kadıköy’ün kafelerinde çay içerken dikkatlice bakan gözlerle sıkça karşılaşılır. Özellikle travesti modeller oturduğunda masalara… Onlara sadece “farklı” oldukları için değil, içten içe “cesaretlerinden” dolayı da bakılıyor aslında. Ama ne hikmetse kimse yaklaşmaz, kimse “Nasılsın?”

kadıköy travesti

demez. Çünkü insanlar hâlâ korkuyor. Sanki bir travestiyle göz göze gelince, kendi içindeki bir gerçeği kabullenmek zorunda kalacak gibi.

“Podyum Yoktu Bizim İçin, Sokaklar Bizim Sahnemizdi…”

Kadıköy’ün travesti modelleri, sadece bir objektife poz vermiyor aslında. Onlar, hayatı sahneye taşıyan sessiz yıldızlar. Moda sahilinde, vapur iskelelerinde, ara sokaklarda… Her adımlarıyla görünmez sınırları aşıyorlar. En göz alıcı kıyafetleri bazen ikinci el bir dükkândan seçiyorlar; ama inanın, onların ışığını parlatan şey kumaş değil. O kıyafetin içinde taşıdıkları anılar, gurur, ve hayata karşı inatla dimdik durma cesareti.

Kimi zaman sadece var oldukları için alay ediliyorlar, “fotoğraf çekebilir miyim?” bahanesiyle aşağılanıyorlar. Ama vazgeçmiyorlar. Çünkü onların görünürlüğü sadece bir tarz değil — bir duruş, bir direniş. Her bakışa, her söze rağmen “buradayız” deme şekilleri belki de en zarif isyan.

“Bir Gülümseme, Bir Selam… Çok mu Zor?”

Kadıköy’de yaşıyor ya da yolu buradan sık geçen biri olarak söylüyorum bunu… Ne olur yargılamadan önce bir gülümseyin. Bir selam verin. Belki de gün boyu kimseden duymadığı o küçücük selam, birinin içini ısıtır. Çünkü çoğu travesti birey, sadece “var olabilmek” için bile gün içinde büyük bir mücadele veriyor. Modellik mi? Evet yapıyorlar. Ama bu sadece bir unvan. Asıl mesele; kimlikleriyle, varoluşlarıyla barış içinde yürüyebildikleri birkaç sokağın kıymeti…

Gördüğünüz Her Şey, Sandığınız Gibi Değil

Kadıköy’ün travesti modelleri, aslında kendi hayatlarının başrolünde. Ne bir yönetmen var arkalarında ne de bir senaryo. Ama yine de o rolü, belki de en zarif haliyle taşıyorlar. Podyum değil belki yürüdükleri yerler ama her adımda dünyaya karşı bir mesaj var: “Ben buradayım.” O gördüğünüz tek bir kare fotoğraf, belki de ardında yılların acısını, gözyaşını ve hayata tutunma çabasını taşıyor.

Hepimiz zaman zaman kelimeleri toparlayamıyoruz. Hissettiklerimizi anlatmak zor olabiliyor.